Տերևակիր ցողունը կարճացած է, որի հետևանքով փետրաձև կտրտված երկրավուն տերևներն իրենց կոթուններով արմատամերձ դասավորություն ունեն։ Ծաղկափթթություները գեղեցիկ են և խոշոր՝ 6-8 սմ տրամագծով, մեկական՝ 40-60 սմ երկարություն ունեցող անտերև ծաղկակոթուններով։ Գունավորումը տարբեր է՝ վարդագույն, կարմիր, դեղին, նարնջագույն, սպիտակ և կրեմագույն։ Առատորեն ծաղկում է վաղ գարնանից մինչև ուշ աշուն։
Հայաստանում մշակության մեջ է մտցվել վերջին տասնամյակներում։ Գերադասում է արևոտ, լուսավոր հողամասեր, սննդանյութերով հարուստ, չափավոր խոնավ, ստրուկտուրային հողեր։ Բավականին ջերմասեր բույս է։ Նույն վայրում գերբերիան կարելի է թողնել տասը տարուց ոչ ավելի։ Մեկ բույսից տարվա ընթացքում կարելի է կտրել ոչ ավելի քան տաս ծաղիկ։ Բազմանում է սերմերով և վեգետատիվ եղանակով։ Սերմերը ծլունակությունը պահպանում են երեք ամիս, սակայն մինչև 5 °C ջերմության դեպքում ծլունակությունը չեն կորցնում մինչև մեկ տարի։ Ցանքը կատարում են մարտի սկզբին։ Ծիլերը երևում են 10-12 օր հետո։ Սերմնաբույսերը վերատնկում են արկղերի մեջ՝ 150-ական, իսկ 5-6 տերև ունենալու դեպքում տնկում են մշտական տեղում։ Նույն տարում բույսը ծաղկում է։
Սերմնային բազմացման դեպքում հատկանիշների խիստ ճեղքավորում է դիտվում։ Այդ պատճառով ամենաարժեքավոր տեսակները խորհուրդ է տրվում բազմացնել վեգետատիվ ճանապարհով։ Սովորաբար թփերը կիսում են 3-4 տարեկանում։ Բազմացնում են նաև կոճղարմատներով[1]։
